Aan de grens bij Alaska

Dag 10:

De dag begint met tanken en boodschappen doen. Daarna volgen we Highway 16, de Yellowhead Highway, naar het westen, waar we al snel bij Morricetown komen, waar de Indianen de zalm uit de rivier vangen. Dit doen zij bij een waterval, gezekerd met een touw om het middel, met een enorm schepnet. We zien de zalm tegen de waterval omhoog springen en op het juiste moment wordt de zalm gevangen. Vervolgens wordt gekeken of de zalm een chip heeft, als dat zo is, wordt hij meegenomen om gemeten en gewogen te worden. Zo kan men zien hoeveel procent van de zalmen daadwerkelijk terugkeert naar zijn oorsprong om zich vervolgens voort te planten. Een op de zoveel zalmen houdt men voor consumptie, de overigen worden weer vrijgelaten boven aan de waterval.
We kopen nog een zakje gerookte zalm (waarschijnlijk via de illegale verkoop, maar ja...) en vertrekken daarna. Het volgende stoppunt is Hazelton, waar we op zoek gaan naar de totempalen en de authentieke indiaanse huisjes. We komen uit bij een festival met twee totempalen, en verder vooral eten, overal verkopen ze eten! Niet voor ons, want we hadden al een broodje bij de Subway gescoord, we gaan dus maar weer en zoeken een plekje met een mooi uitzicht om te genieten van ons broodje. Niet veel later komen we bij Kitwanga en nemen de afslag naar Highway 37, de Stewart Cassier Highway. Deze loopt naar het noorden, tot aan de Alaska Highway, maar wij slaan af bij Meziadin Lake, de weg naar Stewart, waar we een camping gaan zoeken. Hier rijden we over een brug, waar Andy rode vissen in de rivier eronder ziet zwemmen. Op verschillende borden wordt ons duidelijk gemaakt dat we hier NIET mogen parkeren en ook NIET op de brug mogen lopen, dus wat doen we? We parkeren en gaan op de brug staan om de roze zalmen vast te leggen. Terwijl Ellen de zalmen en daarna de rest van de familie filmt, ziet ze op de achtergrond een beer uit de struiken komen! Snel terug naar de camper dus. Terwijl we terug lopen blijkt moeder beer gevolgd te worden door haar kleintje en zij steken rustig de weg over, geen paniek dus. Paul wil graag terug om te zien of we de beren nog kunnen zien dus hij draait de camper, we zien nu duidelijk de struiken aan oorspronkelijke kant van de weg bewegen. Er zit dus nog een beertje! Wanneer deze uit de struiken tevoorschijn komt, brult hij naar zijn moeder en rent zenuwachtig op en neer. Enkele keren gaat hij rechtop staan en brult de longen uit zijn lijf, wat een imposant gezicht en dit is nog maar een kleintje!!! Wanneer hij zijn moeder hoort brullen aan de andere kant van de weg, steekt ook hij over en verdwijnt in de struiken. Zowel moeder als ook het kleintje blijven brullen totdat ze elkaar weer gevonden hebben. Mooi moment voor ons om ons om te keren en de camping te gaan zoeken.
Na het eten rijden we nog even naar Hyder in Alaska, een ritje van maximaal 15 km, maar we doen er een half uur over. Hyder is een echt spookdorpje, alles ziet er verlaten en afgeleefd uit. Een mannen-met-baarden-dorp, waarschijnlijk vinden we hier de mannen van ZZ-top nog wel. We gaan naar Fish Creek, waar de zalm zijn oorsprong terug vindt, en waarvan de afloop dus al bekend is. De kinderen mogen vrij naar binnen, wij kopen een 3-dagen pas. Er is een 150 m lange boardwalk gemaakt die langs de creek loopt, zodat je de Grizzly's eventueel wel kunt observeren, maar dan op een veilige manier. Wat we zien is geen vrolijk tafereeltje, trouwens dat is te ruiken ook! Vele dode zalmen liggen in het ondiepe water, terwijl de meeuwen als aasgieren rondvliegen en her en der eens in een zalmpje pikken. Gelukkig zwemmen er ook nog een heleboel gezonde vissen, bezig met de paring en kuitschieten. Na een kleine twee uur houden we het voor gezien en vertrekken zonder een beer gezien te hebben. Hebben we de grens Canada - Alaska zo goed als ongemerkt gepasseerd, dat gebeurt in ieder geval niet bij de grens Alaska - Canada. Het nummerbord wordt via de ene douanier door gegeven aan de andere, terwijl onze passen ingenomen worden. Er worden nog wat vragen gesteld terwijl de passen binnen in de computer worden gecontroleerd. Verbazingwekkend: we mogen doorrijden! "Tot morgen" zeggen we, want dan maken we hetzelfde ritje. Op de camping duiken we na een paar chippies snel het bed in, want morgen willen we vroeg terug gaan............

Moose teller: 0
Beren teller: 5