Naar huis.....

Dag 22/23:

De wekker hoeft niet af te lopen want we hebben vannacht amper geslapen. Het is namelijk beginnen te regenen, en dat getik op het dak zijn we niet gewend. Vroeg uit de veren dus! Voordat we Kim wakker maken (die slaapt blijkbaar overal doorheen), snel douchen en alvast e.e.a. inpakken en alvast eten. Dan kunnen Andy en Kim ook opstaan en pakken we de rest nog in. Buiten worden de voorzieningen in de stromende regen afgekoppeld. En precies volgens schema rijden we om 9:00 uur bij de camping weg, de camper moet namelijk voor 10:00 uur ingeleverd worden en we moeten de tank nog een beetje vullen. Het ritje naar Canadream is maar 30 km dus dat zouden we moeten kunnen halen......
Niet dus. We moeten door hartje Vancouver met onze camper, een hele uitdaging voor Paul dus, die dit weer voortreffelijk voor elkaar krijgt. Na tienen leveren we dus de camper in, maar daar maakt niemand zich druk om. Zodra we het terrein van Canadream oprijden zien we een bordje "Drop-off" dat we volgen. Vervolgens zien we drie rijbanen vol met campers die deze ochtend ingeleverd worden. Erg veel tijd om secuur te controleren is er niet, dus er wordt snel een rondje aan de buitenkant en aan de binnenkant gemaakt. Buiten het sterretje in de voorruit van dag 1, hebben we geen schade. Wel moeten we wat bijbetalen omdat we over onze limiet van de kilometers heen zijn, we hebben 3329 km afgelegd! (3200 km vrij, dus 129 km boven limiet.) Nadat het papierwerk is afgerond worden we naar het vliegveld gebracht, hier zijn we veel te vroeg, want het vliegtuig zal pas om 18:40 uur vertrekken. Dus lopen we wat rond en gaan we ergens eten. Nog steeds is het te vroeg, maar we kunnen wel al inchecken. We melden ons bij Air Canada, maar blijkbaar is de vlucht uitbesteed aan Lufthanza. Ook prima. Het duurt even want A-umlaut is een beetje moeilijk voor het systeem.....
Oke, het is eindelijk gelukt, nu nog maar wat rondwandelen en onze laatste restjes drinken opdrinken voordat we door de douane moeten. Het vliegtuig vertrekt met een vertraging van een half uur, wat zou betekenen dat we in München maar 25 minuten hebben om onze volgende vlucht te halen, als dat maar goed gaat. Het vliegtuig van Lufthanza blijkt moderner te zijn dan die van Air Canada en ook het eten lijkt wat verser, met echt bestek ipv wegwerp. De vlucht van ruim 9 uur gaat redelijk snel omdat we tussendoor wat slapen, het wordt er ook bewust wat donkerder gemaakt. Verder is het berekoud (toepasselijke woordspeling, hè?) waardoor Kim's verkoudheid steeds erger wordt en ook Paul na 10 minuten al keelpijn krijgt. Gelukkig liggen er dekens waar we dus ook dankbaar gebruik van maken. De piloot heeft goed zijn best gedaan, want we landen nog 10 minuten voor de geplande tijd. De bagage wordt automatisch doorgestuurd naar onze volgende vlucht, waardoor we onze aansluiting vrij makkelijk kunnen halen. Wel moeten we opnieuw door de douane. Deze laatste vlucht is met een kleiner vliegtuig waar we weer 2 aan 2 kunnen zitten. De vermoeidheid neemt toe en we kunnen onze ogen maar moeilijk open houden, dat is natuurlijk ook niet zo vreemd, want we hebben er al 24 uur opzitten zonder veel slaap. Op Schiphol missen we net de bus naar het van der Valk Hotel A4, dus wachten we 40 minuten en zijn na 10 minuten bij het hotel. Ongelofelijk, tussen alle andere toeristen, die in wilden checken, hadden ze toch in de gaten dat ik (Ellen) naar de bali kwam voor een uitrij kaart, die kwamen ze me dan ook persoonlijk brengen. Top geregeld! Nu alles in de auto en nog twee uur naar huis rijden. Binnen 1 minuut slapen de kinderen en ook Ellen was snel vertrokken, voorbij Eindhoven zijn we even gestopt om ook Paul weer wakker te krijgen. Rond 20:30 uur zijn we moe maar vooral voldaan en met hele mooie ervaringen en herinneringen weer thuis.

Dank jullie wel voor het lezen van ons dagboek, en jullie leuke reacties. We spreken elkaar snel weer en mochten jullie ooit plannen hebben voor een reis naar Canada, dan willen we jullie daar natuurlijk best mee helpen of jullie van tips voorzien.

Heel veel groetjes van PEAK
Paul, Ellen, Andy en Kim