ZIP-line
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg De Banzies
25 Augustus 2015 | Canada, Tofino
Dag 19:
Weer een beetje uitslapen, en daarna worden de kinderen gewekt met de geur van spek en eieren. Daarna eerst naar het strand, het wordt langzaam eb, en we zien nu meer anemonen en ook meer zeesterren, helaas zijn deze laatste niet echt vast te leggen ivm het voortdurend bewegen van het water. Bij de receptie is een klein Starbucks hoekje waar gratis koffie gehaald kan worden, dat doen we dus op de terugweg naar de camper. Vervolgens wordt alles afgekoppeld en rijden we een uurtje over dezelfde weg als waarover we eergisteren zijn gekomen. Net voor de Zip-line stoppen we want dit zou volgens de boeken the-place-to-be zijn voor het goudpannen. Terwijl de anderen hiermee bezig zijn kan Ellen mooi aan het reisverslag werken, dit kan offline, en zodra we ergens wifi hebben kunnen we het verslag uploaden. We melden ons om 13:30 uur bij ZIP-Line Adventures, waar we 3 handtekeningen moeten zetten ivm allerlei gevaren en de bijbehorende aansprakelijkheden, daarna krijgen we ons klimtuigje aan, helm op en gaan we met twee begeleiders in een auto op pad naar een hoger gelegen gebied. Van hieruit start het avontuur; we lopen door het bos met reusachtige Western Red Cedars, Douglas Spar (herkenbaar aan zijn drakenschubachtige schors) en de Hemlock. Tussendoor wordt er uitleg gegeven over deze bomen en wat men er vroeger mee deed. Al snel komen we bij de eerste zip-line, volgens de gidsen de warming-up. Best wel relaxed kunnen we wel zeggen, dubbel gezekerd vliegen we over de rivier. Na een kleine boswandeling volgt de volgende, de langste van allemaal, daarna nog de snelste en zo komen we uiteindelijk bij de zesde en tevens laatste zip-line. Het was kei leuk en we zouden allemaal nog een tweede ronde willen gaan. Maar dat kan nou eenmaal niet, wel bestellen we een aantal foto's zodat we de herinneringen in ieder geval op (digitaal)beeld hebben. Op de terugweg stoppen we echt voor de aller laatste keer bij de rivier, zowel om even te picknicken, alsook om nog nog eens voor de laatste keer te goudpannen. Om van de parkeerplaats bij de rivier te komen moeten we een steile helling naar beneden klauteren en eenmaal beneden aangekomen zijn we super verbaasd: er staat een hele oude schep rechtop in de keien! Dat moet een voorteken zijn! Zodra de kersenflap op is, settelt Ellen zich op een steen in het zonnetje met haar boek, en gaan de andere drie driftig aan de slag, op zoek naar goud dus! Omringd door water en bossen voelen we ons toch niet helemaal veilig, dus we zingen geregeld een liedje om de beren op afstand te houden, die beren zullen wel in een deuk gelegen hebben, wat een zangtalenten......
Na een klein uur geven de goudzoekers het op, zeer teleurgesteld in de kennis van hun vader, klauteren de kinderen achter hun ouders naar boven, naar de camper. Binnen 2 minuten valt de jongste al in slaap, en nog eens 2 minuten later is ook de oudste in diepe rust. Even naar de supermarkt in Tofino en dan naar de camping, koken, eten, douchen, vuurtje, spelletje en naar bed.
Weer een beetje uitslapen, en daarna worden de kinderen gewekt met de geur van spek en eieren. Daarna eerst naar het strand, het wordt langzaam eb, en we zien nu meer anemonen en ook meer zeesterren, helaas zijn deze laatste niet echt vast te leggen ivm het voortdurend bewegen van het water. Bij de receptie is een klein Starbucks hoekje waar gratis koffie gehaald kan worden, dat doen we dus op de terugweg naar de camper. Vervolgens wordt alles afgekoppeld en rijden we een uurtje over dezelfde weg als waarover we eergisteren zijn gekomen. Net voor de Zip-line stoppen we want dit zou volgens de boeken the-place-to-be zijn voor het goudpannen. Terwijl de anderen hiermee bezig zijn kan Ellen mooi aan het reisverslag werken, dit kan offline, en zodra we ergens wifi hebben kunnen we het verslag uploaden. We melden ons om 13:30 uur bij ZIP-Line Adventures, waar we 3 handtekeningen moeten zetten ivm allerlei gevaren en de bijbehorende aansprakelijkheden, daarna krijgen we ons klimtuigje aan, helm op en gaan we met twee begeleiders in een auto op pad naar een hoger gelegen gebied. Van hieruit start het avontuur; we lopen door het bos met reusachtige Western Red Cedars, Douglas Spar (herkenbaar aan zijn drakenschubachtige schors) en de Hemlock. Tussendoor wordt er uitleg gegeven over deze bomen en wat men er vroeger mee deed. Al snel komen we bij de eerste zip-line, volgens de gidsen de warming-up. Best wel relaxed kunnen we wel zeggen, dubbel gezekerd vliegen we over de rivier. Na een kleine boswandeling volgt de volgende, de langste van allemaal, daarna nog de snelste en zo komen we uiteindelijk bij de zesde en tevens laatste zip-line. Het was kei leuk en we zouden allemaal nog een tweede ronde willen gaan. Maar dat kan nou eenmaal niet, wel bestellen we een aantal foto's zodat we de herinneringen in ieder geval op (digitaal)beeld hebben. Op de terugweg stoppen we echt voor de aller laatste keer bij de rivier, zowel om even te picknicken, alsook om nog nog eens voor de laatste keer te goudpannen. Om van de parkeerplaats bij de rivier te komen moeten we een steile helling naar beneden klauteren en eenmaal beneden aangekomen zijn we super verbaasd: er staat een hele oude schep rechtop in de keien! Dat moet een voorteken zijn! Zodra de kersenflap op is, settelt Ellen zich op een steen in het zonnetje met haar boek, en gaan de andere drie driftig aan de slag, op zoek naar goud dus! Omringd door water en bossen voelen we ons toch niet helemaal veilig, dus we zingen geregeld een liedje om de beren op afstand te houden, die beren zullen wel in een deuk gelegen hebben, wat een zangtalenten......
Na een klein uur geven de goudzoekers het op, zeer teleurgesteld in de kennis van hun vader, klauteren de kinderen achter hun ouders naar boven, naar de camper. Binnen 2 minuten valt de jongste al in slaap, en nog eens 2 minuten later is ook de oudste in diepe rust. Even naar de supermarkt in Tofino en dan naar de camping, koken, eten, douchen, vuurtje, spelletje en naar bed.
-
26 Augustus 2015 - 22:58
Arno:
Even een vraagje: iedere dag ontbijt met spek en eieren; is dat traditie daar? wist ik niet.
En hoeveel kilo goud is er al "gepand"?
Hahaha, lach maar zullen jullie denken; ik weet wel wie er het hardste lacht.
Veel plezier nog.
Arno
PS: de goudkoers stijgt hier elke dag, maar waarschijnlijk net zo hard als jullie goudkoorts. -
26 Augustus 2015 - 23:21
Petra:
Hallo Banzies, vanavond ben ik ergens achter gekomen, namelijk dat jullie reisverslagen posten......hahahahahahahaha was op bezoek bij pap en mam en pap liet mij dat zien....heb ze vanavond allemaal doorgelezen in een keer, net een spannend boek... Wat geweldig allemaal... Jammer dat het al op zijn eind loopt.... Groetjes uit Swalmen -
28 Augustus 2015 - 23:41
Piet & Hennie:
Spectaculair en veel gezien. Jullie zullen thuis nog flink nagenieten. Goeie reis terug. -
29 Augustus 2015 - 09:37
Erwin En Jolanda:
En welke liedjes hebben jullie gezongen "ik zag 2 beren, broodjes smeren :)"....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
