Van oost naar west Vancouver Island

Dag 17:

Helaas alweer de laatste dag bij de Knight Inlet Lodge....... Hier hadden we het nog wel wat langer volgehouden. Om 6:30 uur zitten we aan het ontbijt, en om 7:15 uur melden we ons bij onze gids Eddy. We hebben wederom alleen maar floating-jassen en verrekijkers nodig. Deze keer gaan we met een iets grotere boot, dat vinden we wel jammer, maar blijkt ook zo zijn voordelen te hebben; deze boot ligt namelijk wat hoger in het water, waardoor we beter zicht over het hoge gras hadden. Daardoor zag Eddy veel eerder dan de andere bootjes, de rug van een beer, die af en toe boven het gras uitkomen. Wanneer we dichterbij komen blijkt het moeder Lenor met haar kleintje te zijn, ze is een vrij licht bruine grizzly, met een nog lichter gekleurd jonkie. Ondertussen ziet Ellen aan de andere kant van de boot een beer uit de struiken kijken en weer direct verdwijnen. Terwijl Lenor op een behoorlijke afstand van ons blijft, zien we een andere grizzly, helemaal aan de rechterkant van ons. Deze is nog ver weg, maar we zien hem dichterbij komen. Het is een mannetje van een jaar of vijf, in zijn tienerjaren dus, en nog heel speels. En dat blijkt, want hij begint wat te springen en te dollen, zo erg zelfs, dat hij over zijn rug gaat rollen. Daarna rent hij parallel aan ons, staat af en toe stil, steekt zijn neus in de lucht en sprint weer een stukje verder. Dit doet hij regelmatig, totdat hij helemaal aan de linkerkant uit beeld verdwijnt. Rustig varen we weer richting de lodge, nog helemaal euforisch van het zojuist vertoonde tafereeltje. Dan ziet een van de toeristen aan de andere kant van het water toch nog een beer. Deze blijkt de perfecte camouflage kleur te hebben van de boomstam die achter hem ligt. We zien hem goed, maar hij blijft toch op een flinke afstand, het is waarschijnlijk dezelfde beer die Ellen eerder ook al had gezien. Na enkele minuten gaan we echt terug. We pakken onze spullen in, checken uit en wachten totdat het watervliegtuigje ons komt halen. En dan nemen we afscheid van een waar paradijs, en nemen ons voor om hier ooit nog eens naar terug te komen, maar dan zeker voor langere tijd.
Terug bij Campbell River, rijden we direct richting onze volgende bestemming: Tofino, een dorpje aan de andere kant van het eiland, een ritje van bijna 300 km. Het eerste stuk gaat wel lekker, met een maximum snelheid van 120 km/uur, maar hier komt al snel genoeg een einde aan, de weg wordt smaller en smaller, en steeds bochtiger, de laatste kilometers hadden ook nog een heel slecht wegdek. We maken een tussenstop bij Cathedral Cove, waar eeuwen oude bomen staan; red cedars van 800 jaar oud. De dikste boom heeft een diameter van 3m! Zeer indrukwekkend. We stoppen nog eens bij een super mooie rotsformatie waar we overheen kunnen klauteren totdat we bij het water komen. We gooien de tank nog maar eens vol, want de camper slurpt enorm, hij loopt ongeveer 1:4! Natuurlijk zijn we op zoek naar DE beste plaats om te goudpannen, en als we die gevonden denken te hebben gaan er weer volop tegenaan, terwijl Ellen in het zonnetje van haar boek geniet, hiervoor stoppen we zelfs twee keer! Met de slippers lopen ze door het water, en als Kim er dan 1 verliest, neemt de stroom deze snel mee, maar Kim is sneller, en duikt er met kleren en al snel achteraan! Koud hè, Kim?
Als we dan aan het einde van de middag in Tofino aankomen, vinden we onze camping, Crystal Cove, al snel. Zoals bekend was via internet, is het een heel mooi aangelegde camping, waar ook cabins te huur zijn. De plaatsen voor de tenten en campers zijn knus, zeg maar heel klein, maar het past en we hebben een leuk plekje. We maken nog een flinke strandwandeling over MacKenzie Beach voordat we gaan eten. Daarna is het snel genoeg bedtijd.

De wildlife teller zal nu wel niet meer veranderen, maar we hebben tot nu toe dus 17 (en de heren dus 19) beren gezien!

Teller wildlife:
Moose: 0
Zwarte beren: 6 (+ 2)
Grizzly beren: 11 !!!!!!
Bold Eagle: te veel om door te tellen
Veelvraat: 2
Humpback whales: te veel om te tellen
Orca's: te veel om te tellen