Het paradijs op aarde

Dag 16:

De wekker loopt weer op tijd af om rond 7:00 uur bij het ontbijt te zijn. Na het uitchecken rijden we naar Vancouver Island Air, waar we de nodige papieren in moeten vullen ivm aansprakelijkheid. We zijn zelf verantwoordelijk als we worden opgegeten door beren en zo......
Om 9:45 uur is het dan zover; we kunnen instappen in het watervliegtuigje en tijdens een prachtige 30 minuten durende vlucht, landen we in de Knight Inlet, op Glendale Cove waar onze kamer voor de overnachting is. We krijgen een korte rondleiding, en hebben 10 minuutjes de tijd om de kamer te bekijken en ons klaar te maken voor de eerste excursie. In een speciale ruimte hangt allerlei kleding en laarzen die nodig zijn voor de verschillende activiteiten, afhankelijk van het weer. Zelfs verrekijkers staan klaar voor diegene die willen.
We stappen in een klein motorbootje bij Manager, Brian. We varen de rivier af, waarbij we redelijk dicht langs de oever blijven. Na een klein kwartiertje komt een melding binnen van een ander bootje die al een beer zien. We zijn er net langs gekomen, dus wordt de boot gedraaid en varen we terug. Op behoorlijke afstand wordt de motor uitgezet en kunnen we genieten van een grizzly van een jaar of 2 oud, die mosselen zoekt die onder de stenen vast zitten. Alles gebeurt hier met respect voor de dieren en de natuur. Het is dus ook strikt verboden om snoepjes mee te nemen of kauwgom bij je te hebben. De beren mogen onder geen beding aan mensen wennen. Na een poosje varen we weer verder maar zien geen andere beren meer, we keren om en zien de eerste beer nog steeds genieten van de mosselen, nog even kijken dus.
Op de lodge is het eten en drinken all-inclusieve en na deze eerste tour staat de lunch klaar; een maaltijd soep, een burger, diverse salades en zelfs toetjes. 10 minuten voor de volgende tour melden we ons bij onze gids, Tamar, die ons leidt naar de Bridge-Stand. Hiervoor moeten we weer een floating jas of zwemvest aan en rubberen laarzen. We varen nu met een andere groep en gids, met de boot naar de overkant en krijgen een veiligheidsinstructie over hoe we moeten handelen in het geval dat er plotseling een beer ten tonele verschijnt. Daarna volgt een korte maar toch spannende wandeling naar een bus. De ene gids loopt voorop, de andere achteraan, en zij blijven praten tegen een mogelijke beer, om deze tot rust te manen. Bij de bus splitsen we in twee groepen en gaan wij met een ander Nederlands stel en onze gids, Tamar, op pad. Blij in de bus te zitten rijden we tien minuten over een bospad naar een uitkijk-post. Deze is aangelegd door Disney, toen zij enkele jaren geleden een film hebben opgenomen waarbij een moeder beer werd gevolgd bij het opvoeden van haar kleintje. De film heeft de toepasselijke naam "bears" gekregen, die moeten we thuis maar eens bekijken. Na een zeer oncomfortabel ritje komen we bij onze bridge-stand. Op een kluitje lopen we naar de uitkijkpost waar we op een soort steiger kunnen staan, eerst gaan we een hek door en daarna konden we kiezen om boven of onder te gaan staan. Het andere stel gaat naar beneden, dus kiezen wij ervoor om boven te gaan staan. Muisstil blijven we wachten, 5 minuten, 20 minuten, 40 minuten, we hopen maar dat we niet hoeven te niezen. Dan horen we een krak achter ons in het bos, aan de andere kant van de brug. We draaien ons heeeeel voorzichtig om en zien daar een grizzly beer uit het bos komen, hij loopt door het water, onder de brug door, onze richting op. Hij/zij heeft er een behoorlijk tempo inzitten, kijkt ons een keer aan, en besluit dat we niet te vertrouwen zijn, dus wordt het tempo nogmaals verhoogd, we kijken hem na totdat hij helemaal verdwenen is. Vanuit de bovenste platform was hij dichtbij, maar voor degene die onderaan zaten was hij bijna op 'aai' afstand..... Nog even en dan moeten we helaas weer terug, de tijd is om. Het gaat weer op dezelfde manier als op de heenweg, op een kluitje en praten tegen de beer die er gelukkig niet is.
Terug bij de lodge is er even tijd voor een kop koffie en een koekje. Daarna melden we ons bij Jason die ons meeneemt in een klein bootje samen met een Nederlandse man. De floating jackets gaan weer aan, we nemen twee verrekijkers mee en stappen in. We varen de rivier weer af naar de linkerkant en turen totdat we een ons wegen, maar geen beer te zien. Tussen het hoge gras blijven we wachten totdat het water hoger staat, want op dit moment is het nog te laag om met de boot door te kunnen. Jason stapt uit en trekt of duwt de boot verder omdat de motor niet gebruikt kan worden. We zien hier nog een Stellar Jay en ook duidelijke berensporen op de over. Op een gegeven moment staan we in een zeer smalle doorgang, waarbij we zowel links als rechts dicht bij de kant zijn. Hier hopen we even geen beren te zien! Spannend genoeg is dit wel het punt waar we wederom een half uur tot een uur moeten wachten om het waternivo te laten stijgen. De gids voor ons keert en gaat terug richting de lodge, Jason geeft het miet op en trekt ons nog een stukje verder, tot voorbij een stroomversnelling. Helaas moeten we 10 minuten later toch toegeven dat het niks meer gaat worden en keren ook wij om.
100 meter voor de lodge zien we dan toch nog een beer, een zwarte deze keer, die uit het water stapt en niet veel later in de bosjes verdwijnt. Yes, dat was er weer 1!
Het is 18:00 uur geweest als we terug komen. We gaan even naar onze kamer, en gaan dan naar de dining room waar we een voorgerechtje nemen. Daarna volgt het diner en we sluiten af met een strawberry shortcake, mmmmmm. Aansluitend is het souvenier winkeltje even geopend, en daarna wonen we nog een knusse presentatie bij van Jason, onze eerdere gids. Terwijl Kim en Ellen al in het winkeltje zijn, zien Andy en Paul nog een zwarte beer met een jonkie, op 20 meter van de lodge. De dames worden nog geroepen, maar helaas blijven de beren hier niet op wachten.
Tijd om naar bed te gaan, en te dromen over het paradijs op aarde........

Teller wildlife:
Moose: 0
Zwarte beren: 6 (+ 2)
Grizzly beren: 7
Bold Eagle: te veel om door te tellen
Veelvraat: 2
Humpback whales: te veel om te tellen
Orca's: te veel om te tellen